Application of variational calculus to minimize map projection distortions
Abstract
The authors describe application of variational calculus to minimize map distortions. The variational calculus is an optimization method used in many scientific studies, which deal with problems of determining one or more functions or a certain class of functions for which the integral reaches the extreme (highest or lowest value). The use of variational calculus allows development of cartographic mappings equally minimizing the distortion of angles and surface areas.
Keywords:
Full Text:
PDF (Polish)References
van Brunt B., 2004: The calculus of variations. Springer-Verlag New York.
Bugajewski L., Snyder J., 1995: Map projections – a reference manual. Taylor&Francis.
Bugajewski L., Warchiramiejewa L., Kazakowa Z., 1986: Matematyczeska kartografia, Niedra Moskwa.
Canters F., 2002: Small-scale map projection design, [In:] Fisher, P., Raper, J. (Eds.), Research Monographs in Geographic Information Systems. London and New York: Taylor & Francis.
Canters, F., 2007: Low-error map projections for pan-European equal-area mapping. Proceedings of the 23th International Cartographic Conference, August 4-10, Moscow, Russia, CD-ROM.
Fenna D., 2007: Cartographic science – a compedium of map projections with derivations. CRC Press.
Gajderowicz I., 2009: Odwzorowania kartograficzne. Podstawy. Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Gdowski B., 1967: Kryterium Airy i Fioriniego oraz ich uogólnienia w zastosowaniu do klasy normalnych odwzorowań azymutalnych. Geodezja i Kartografia rocznik XVI, nr 4.
Grafarend E., Krumm F., 2006: Map Projections – Cartographic information systems. Springer.
Grzymkowski R., Pochciał J., 2009: Elementy rachunku wariacyjnego. Wydawnictwo Pracowni Komputerowej Jana Skalmierskiego, Gliwice.
Latuszek K., 2013: Zastosowanie metody optymalizacji nieliniowej Neldera-Meada do konstrukcji odwzorowań kartograficznych o możliwie najlepszym rozkładzie zniekształceń odwzorowawczych – na przykładzie odwzorowania azymutalnego. Roczniki Geomatyki t. 11, z. 5(62): 75-85, PTIP Warszawa.
Łodygowski T., Kąkol W., 2003: Metoda elementów skończonych w wybranych zagadnieniach inżynierskich. http://www.ikb.poznan.pl/almamater/biblioteka/podreczniki_akademicki/tl-wk_metoda_elementow_skonczonych/
Miller O., 1953: A new conformal projection for Europe and Asia [sic! powinno być Afryka],
Geographical Review vol. 43: 405-409.
McQuarrie D., 2006: Matematyka dla przyrodników i inżynierów. Wydawnictwo Naukowe PWN.
Panasiuk J., Balcerzak J., U. Pokrowska, 1995: Wybrane zagadnienia z podstaw teorii odwzorowań kartograficznych. Oficyna Wydawnicza Politechnika Warszawska, Warszawa.
Pędzich P., 2002: Opracowanie odwzorowania kartograficznego o optymalnym rozkładzie zniekształceń według kryterium Czebyszewa dla ograniczonego obszaru powierzchni elipsoidy. Rozprawa doktorska, Politechnika Warszawska, Warszawa.
Pędzich P., 2008: Wybrane aspekty konstruowania odwzorowań kartograficznych o możliwie najmniejszych zniekształceniach odwzorowawczych. Roczniki Geomatyki t. 6, z. 4: 89-101, PTIP Warszawa.
Scheid F., 1989: Shaum’s outline of theory and problems of numerical analysis. McGraw-Hill Companies.
Snyder J.P., 1987: Map projections – a working manual. United States Government Printing Office, Washington.