Możliwości wykorzystania obywatelskiej informacji geoprzestrzennej na przykładzie projektu GeoSmartCity
Streszczenie
W ostatnim okresie obserwowany jest nowy trend. Podejmowane są próby, które mają na celu umożliwienie pozyskiwania i wprowadzania informacji do baz danych przestrzennych przez osoby nieposiadające kwalifikacji w tym zakresie. Zjawisko to widoczne jest zwłaszcza w procesie tworzenia tak zwanych smart cities, czyli inteligentnych miast. W związku z tym proponowane są różne rozwiązania techniczne, które docelowo umożliwią mieszkańcom współzarządzanie przestrzenią miejską, zwłaszcza z wykorzystaniem technologii mobilnych. Wachlarz zastosowań zależy w zasadzie wyłącznie od inwencji, a jako przykład służyć może projekt GeoSmartCity realizowany przy współudziale wielu europejskich miast partnerskich.
Projekt ten zakłada ustanowienie wspólnego serwera skupiającego i obsługującego zebrane od partnerów dane przestrzenne związane z dwoma przewidzianymi scenariuszami. Pierwszy z nich dotyczy sieci uzbrojenia terenu i jest określany podziemnym, drugi zaś związany jest z zieloną energią. Docelowo miasta zaangażowane w projekt zamierzają umożliwić swoim mieszkańcom na przykład raportowanie o napotkanych awariach sieci czy o nowopowstałych obiektach i systemach ich ociepleń, co pozwoli systemowi na obliczenie dla nich sprawności energetycznej.
W konsekwencji mieszkańcy będą brali czynny udział w kształtowaniu przestrzeni wokół nich. Ponadto aplikacja mobilna przewidziana dla scenariusza podziemnego zakłada wykorzystanie elementów rozszerzonej rzeczywistości, co ma pozwolić na wyświetlanie przewodów wokół użytkownika wraz z podstawowymi atrybutami. Całość rozwiązania stanowi przykład możliwości wykorzystania obywatelskiej informacji geoprzestrzennej.
Słowa kluczowe:
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Directive 2007/2/EC of the European Parliament and of the Council of 14 March 2007 establishing an Infrastructure for Spatial Information in the European Community (INSPIRE). Official Journal of the European Union L108/1, 2007.
Giffinger R., Fertner Ch., Kramar H., Kalasek R., Pichler-Milanović N., Meijers E., 2007: Smart Cities – Ranking of European Medium-Sized Cities. Research Report, Wiedeń, Vienna University of Technology.
Gotlib D., Olszewski R. (red.), 2016: Informacja przestrzenna w zarządzaniu inteligentnym miastem. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ishida T., Isbister K., 2000: Digital Cities. Technologies, experiences and future perspectives. Berlin, Springer.
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Dz.U. 2001 nr 38 poz. 454, z późn. zm.
Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 21 października 2015 r. (2015a) w sprawie powiatowej bazy GESUT i krajowej bazy GESUT. Dz.U. 2015 poz. 1938.
Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. (2015b) w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej. Dz.U. 2015 poz. 2028.
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Dz.U. 1989 nr 30 poz. 163, z późn. zm.
Ustawa z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. Dz.U. 2010 nr 76 poz. 489.
World Urbanization Prospects, the 2011 Revision, United Nations Department of Economic and Social Affairs.
Źródła internetowe:
http://www-gap.dcs.st-and.ac.uk/~history/HistTopics/Cartography.html
http://www.geosmartcity.eu
https://www.openstreetmap.org